ไร้เดียสา Ep.18 NC MarkBam

      พี่มาร์คอุ้มน้องแบมเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกตกแต่งขึ้นมาใหม่ น้องแบมจำได้ดีว่านี้เป็นห้องนอนของพี่มาร์ค แต่ตอนนี้มันกลายมาเป็นห้องนอนของเรา

     ผ้าปูที่นอนสีครีมอ่อนถูกโรยไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงสด พี่มาร์คค่อยๆวางน้องแบมลงบนเตียงกว้าง
     
     ไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆหลุดออกจากปากคนสองคน พี่มาร์คปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้น้องแบม ส่วนตัวน้องแบมเองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้พี่มาร์ค ทำให้ตอนนี้ร่างกายของเราสองคนเปลือยเปล่า...

     ริมฝีปากหยักกดจูบลงมาบนริมฝีปากนิ่มด้วยความอ่อนโยน น้องแบมรู้ว่าพี่มาร์คจะต้องอดทนมานานมากแค่ไหน น้องแบมพร้อมที่จะเป็นของพี่มาร์คทั้งตัวและหัวใจ

     ลิ้นร้อนค่อยๆสอดเข้ามาชิมความหวานภายในโพรงปาก น้องแบมลองแตะลิ้นตัวเองไปกับลิ้นสากของพี่มาร์คก่อนจะตวัดกลับมา ทำแบบนั้นอยู่บ่อยๆจนพี่มาร์คทนไม่ไหวต้องเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กนั่นด้วยตัวเอง เสียงจูบดังจาบจ้วงไปทั่วห้องนอน แต่เราสองคนก็หาได้สนใจ พี่มาร์คค่อยๆผละริมฝีปากออก

      "พี่มาร์ครักน้องแบมนะครับ"
  
      "น้องแบมก็รักพี่มาร์คฮะ" วันนี้เป็นวันที่น้องแบมมีความสุขที่สุดเลยฮะ เหมือนวันที่เราสองคนรอคอยมันก็มาถึงสักที "น้องแบมสัญญาว่าจะดูแลพี่มาร์คในฐานะภรรยาให้ดีที่สุด" คำสัญญามันอาจจะเป็นเพียงแค่ลมปาก แต่น้องแบมจะทำมันให้ดีที่สุด

      "พี่จะไม่สัญญาว่าจะดูแลน้องแบมให้ดีที่สุด แต่พี่จะดูแลน้องแบมสุดความสามารถที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลคนรักของเขาได้ พี่จะดูแลและรักน้องแบมตลอดไปครับ"

      หลังจากนั้นไม่มีแม้คำเอื้อนเอ่ย มีเพียงร่างกายของคนสองคนที่ส่งผ่านถึงกันและกันเท่านั้น

      จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอหอมก่อนจะฝากรอยทิ้งไว้สองสามรอย เลื่อนลงมาที่ยอดอกสีชมพูน่าลิิ้มลอง ลิ้นร้อนตวัดชิม...หวาน มันหวานเหมือนอย่างที่มาร์คเคยจินตนาการไว้จริงด้วย

     "อ้ะ พี่มาร์คน้องแบมเสียว"ร่างบางบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน

      ยิ่งเห็นคนเป็นน้องเสียวมาร์คยิ่งแกล้งตวัดเลียดูดดุนจนเกิดเสียงจ๊วบ อีกข้างที่ว่างมาร์คก็ใช้มือบดขยี้ด้วยความหมั่นไส้จนคนตัวเล็กครางเสียงกระเส่า ก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนตำแหน่ง

      ปากร้อนไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบมราบ แบมแบมนอนเกร็งไปหมด ทั้งเสียวทั้งทรมานจนทนไม่ไหว มือเล็กจับของสงวนที่พอดีมือตัวเองขยับขึ้นลงจนได้เสียงแซวจากคนเป็นพี่

       "หึ...ใจร้อนจริงๆนะเรา"


      มาร์คเอ่ยแซวก่อนจะใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียวเข้าไปยังช่องทางรัก

      "อึก..เจ็บ" แค่นิ้วเดียวร่างบางก็แทบจะทนไม่ไหว แต่ยังไงก็ตามแบมแบมจะต้องอดทน

      "ถ้าไม่ไหวพี่.."

     "ไม่ฮะ ไม่ต้องหยุด พี่..อ่ะ..พี่มาร์คทำต่อเถอะ" ร่างบางเอ่ยบอก

      "พี่กลัวน้องแบมเจ็บ" มาร์คพูดความจริง เขาคงทนเห็นคนตัวเล็กเจ็บไม่ได้หรอก

      "ไม่เป็นไรฮะน้องแบมไหว พี่มาร์คทำเถอะนะ" ตากลมโตหวานช่ำสบเข้ากับตาคม เพียงแค่นั้นความปรารถนาในตัวมาร์คมันก็เพิ่มขึ้นจนแทบจะฉุดไม่อยู่

     "งั้นก็ผ่อนคลายนะครับ" มาร์คก้มลงจูบขมับบางที่เริ่มชื้นเหงื่อ

        มาร์คค่อยๆชักนิ้วเข้าออกตามจังหวะ ส่วนมืออีกข้างนั้นลูบไล้ไปทั่วร่าางของแบมแบม ไม่ว่าจะจับตรงไหนมันก็นุ่มลื่นมือไปหมด ปากอิ่มกดจูบไปที่ริมฝีปากนิ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีความอ่อนโยนมีแต่ความร้อนแรงเท่านั้นที่แบมแบมสัมผัสได้

      "อื้ม"

       จากหนึ่งนิ้วค่อยๆเพิ่มเข้าไปจนครบสามนิ้ว มาร์คควานหาจุดกระสันของแบมแบมจนเจอ ร่างบางครางกระเส่าเมื่อโดนจุดสำคัญ

       "ไม่ไหวแล้ว..พี่ขอนะครับ" มาร์คจูบซับเหงื่อที่ขมับบางก่อนจะค่อยแทรกแกนกายเข้าไปยังช่องทางรัก

        "อึก เจ็บ" เหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

        "อย่าเกร็งนะครับ ผ่อนคลายนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะบดจูบลงบนปากนิ่มอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

         เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มผ่อนคลายแล้วมาร์คจึงขยับแกนกายเข้าออกด้วยจังหวะเนิบช้า

       "อ้ะ"

       "ซี้ดด น้องแบม อ้า.." เมื่อแท่งร้อนเข้าไปจนสุดมาร์คอดที่จะซี้ดปากไม่ได้ ข้างในนั้นตอดรัดมาร์คเป็นอย่างดี ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เฝ้าทะนุทะนอม ในที่สุดมาร์คก็มีวันนี้สักที

        "อ้ะ พี่มาร์..ค.." หัวเล็กสั่นคลอนไปตามจังหวะรักที่ทั้งคู่สร้างมันขึ้นมา จากเนิบช้าเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน

      พั่บ พั่บ พั่บ

      เสียงเนื้อกระทบเนื้อฟังดูน่าอาย แต่ตอนนี้อารมณ์มักอยู่เหนือเหตุผลอื่นๆ ทั้งคูเข้าจังหวะรักกันอย่างสุขสม มันไม่ใช่แค่ความใคร่หากแต่ที่พวกเขาทำมันเกิดเพราะความรักต่างหาก

       "พ..มาร์ค อ้า..น้อ..ง..อ้ะ ไม่ไหวแล้ว"

       "ไปพร้อมกันนะครับ"


       มาร์คเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ก่อนจะพ่นน้ำรักสีขาวเข้าเต็มช่องทางรัก

        "อ้า/อ้า" ทั้งคู่ปลดปล่อยพร้อมกัน เสียงหอบหายใจกระเส่าดังไปทั้วห้อง น้องแบมไม่คิดเลยว่านอนเฉยๆจะเหนื่อยขนาดนี้

        "ยังไม่เช้าเลยนะ" พี่มาร์คพูดทั้งๆที่ยังหอบหายใจอยู่

        "งั้นก็ทำให้ถึงเช้าสิฮะ" น้องแบมไม่ได้อ่อยนะ แต่ยองแจสอนมาแบบนี้ พี่มาร์คแก่แล้วคงไม่มีแรงทำถึงเช้าจริงๆหรอก

       "หึ..อย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน" น้องแบมไม่ร้องไห้หรอกแต่จะร้องครางซะมากกว่า

        "อ้า..."