เมียหลวง Ep.7

         มาร์คได้แต่นั่งเอ๋อมองดูแบมแบมถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา อยากจะห้ามแต่รู้สึกว่าปากมันจะหนักเกินเยียวยา จะโทษว่าปากหนักอย่างเดียวคงไม่ใช่ เพราะจริงๆแล้ว...เขาก็อยากกอดแบมแบมเหมือนกัน

        “มาร์คจะไม่อุ้มแบมเข้าไปอาบน้ำหน่อยหรอ?” เข้าสู่โหมดออดอ้อนอย่างเต็มรูปแบบ ร่างบางใช้ดวงตากลมโตจ้องมายังเขาก่อนจะกระพริบปิบๆอย่างน่ารัก จะเรียกว่าแมวก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นแม่เสือสาวก็ไม่ค่อยจะใกล้เคียง เอาเป็นว่าตอนนี้แบมแบมเหมือนเสือตัวน้อยๆในร่างแมวมากกว่า

พรึ่บ

          ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วไม่จำเป็นที่มาร์คจะต้องลังเล เอาช้อนอุ้มคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมแขนก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

          ร่างสูงวางภรรยาตัวน้อยลงในอ่างอาบน้ำเบาๆ พอโดนน้ำอุ่นๆปุบแบมแบมก็หลับตาพริ้ม นอนแช่อยู่ในน้ำอุ่นๆนี่รู้สึกดีชะมัด แต่แบมแบมคงลืมอะไรไปอย่าง..ลืมไป ลืมไปว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องน้ำ ลืมไปว่าเมื่อกี้ตัวเองทำอะไรไว้

        “อ้ะ!” โดยไม่ทันได้ตั้งตัว เขาโดนมาร์คจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

          มาร์คแทรกตัวเข้ามาซ้อนตัวด้านหลังของแบมแบมโดยที่ยังไม่ถอดเสื้อผ้าสักชิ้น เล่นเอาคนตัวเล็กตกใจสะดุ้งตัวโยน คนกำลังแช่น้ำอุ่นเพลินจู่ๆก็เข้ามาแบบนี้ตกใจหมด

ฟอดด

         “หอม” มาร์คพูดเสียงกระเส่า ยอมรับว่าตอนนี้เขาแทบอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ แต่ยังไงละ...ในเมื่อสัญญากับพ่อแม่ของแบมแบมไว้แล้วเขาก็ต้องทำให้ได้ หากการที่เราสองคนมีอะไรกันแล้วทำให้แบมแบมต้องกินยาคุม เขาเลือกที่จะอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ยังดีเสียกว่า

        แต่อย่าหาว่าเขาจะเที่ยวไปปลดปล่อยอารมณ์กับใครต่อใครละ แค่ความผิดครั้งเดียวเขาเองก็รู้สึกผิดจนแทบบ้า เจ็บปวดแทบขาดใจเมื่อเห็นคนที่เรารักต้องเสียใจเพราะการกระทำของตนเอง ต่อไปนี้มันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว ขอโลกสวยด้วยมือของตัวเองจะดีกว่า ถึงแม้ว่ามันจะสายไปเสียหน่อยแต่ก็ดีกว่าที่ไม่คิดจะทำอะไรเลย

       “แค่หอมอย่างเดียวหรอ...”

       จากที่คิด...จากที่เขาคิดว่าแค่อาบน้ำด้วยกันก็พอ แค่ถูหลังให้กันก็คงจะพอ แต่..แต่มาร์คคงลืมคิดไปว่ามันอาจจะไม่พอสำหรับแบมแบม

       ยอมรับว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันมานานนับเดือนได้ นั้นก็งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่ง แต่ว่าในตอนนี้...หากเขามีอะไรกับแบมแบม คนตัวเล็กจะกินยาคุมอีกหรือไม่ นั้นคือสิ่งที่มาร์คกังวล แฃะที่กังวลก็เพราะเขาไม่อยากจะห่างกับแบมแบม แม้ประเทศไทยจะอยู่ใกล้กับเกาหลีขึ้นเครื่องไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม แต่ในอนาคตอะไรๆมันก็ไม่แน่นอน

       “มาร์คอยากทำมากกว่าหอม...” เหมือนโดนดูดเข้าไปในอีกโลกนึง โลกที่มีเพียงแบมแบมในลุคเซ็กซี่ โลกที่มีร่างบางคอยส่งสายตายั่วยวน

มาร์คแพ้ให้กับแบมแบมเสียแล้วละ

       “อื้ม” เสียงครางอื้ออึงในลำคอ บ่งบอกถึงความพอใจ เมื่อมาร์คจู่โจมด้วยจูบอย่างแรงแต่ทว่ากลับแฝงไปด้วยความนุ่มนวล

        เขาขบเม้มปากอิ่มเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อ แต่ดูเหมือนว่าแบมแบมนั่นจะรีบ ใช่...รีบมากๆเพราะร่างบางจู่โจมจูบเขากลับทันที พร้อมทั้งลิ้นเล็กๆนั่นที่พยายามส่งเข้าเกี่ยวหยอกล้อกับลิ้นหนา เพียงแค่นี้ เพียงแค่แบมแบมเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นหนา สติที่มีอยู่ของมาร์คก็แทบเลือนหายไปในพริบตา

           เมื่อสติเริ่มเลือนหายจึงส่งผลให้มือหนาจากที่วางอยู่บวเอวคอดเริ่มซุกซน ลูบไล้วนไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะขย้ำลูกซาลาเปาสองลูกนั้นเบาๆ อ่า..ซาลาเปาลูกนี้ทำไมมันนุ่มจังเลย ยิ่งบีบเค้นยิ่งมันส์มือ

          “อ้า..” แบมแบมทนไม่ไหวจึงเผลอส่งเสียงร้องออกมา มาร์คผละออกมาจากริมฝีปากนุ่มก่อนจะคลอเคลียแถวซอกคอขาว อยากจะฝากรอยเอาไว้ให้สาแก่ใจ ให้สมกับที่อีกคนมายั่วยวนเขายิ่งนัก แต่ถ้ามองในมาดของนักธุรกิจ หากไปทำงานโดยที่มีรอยแดงแบบนี้มันคงไม่ดีนัก

ฉะนั้นเขาจึงทำได้แค่สูดดมกลิ่นหอมละมุนนี้เท่านั้นแหละ

         “อ้ะ!..ม..มาร์ค” คนตัวเล็กเสียงสั่นคลอนเมื่อมือหนาเคลื่อนลงไปหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหว

         “ว่าไงครับ เรียกมาร์คทำไมหืม” เขาแกล้งแหย่คนตัวเล็ก มือหนาขย้ำส่วนอ่อนไหวจนมันลุกขึ้นสู้ มาร์คยกยิ้มบางๆเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

         “ฮื่อออ มาร์คอย่าแกล้ง!” แบมแบมหันหน้ามาจ้องใบหน้าคมที่กำลังยกยิ้ม สนุกมากเลยสินะที่แกล้งเขาได้เนี้ย แต่อย่าลืมสิว่าเขาคือใคร เขาคือกันต์พิมุกต์ต้วนนะ ไม่มีทางที่จะให้มาร์คมาแกล้งตัวเองฝ่ายเดียวได้หรอก

        ร่างบางปัดมือมาร์คที่กำลังชักรูดแก่นกายของตัวเองออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะผลิกตัวหันหน้าเข้าหามาร์ค มือเรียวลูบไล้ไปยังแผ่นอกของร่างสูงเบาๆ กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างยั่วยวนพร้อมทั้งเคลื่อนตัวให้ลงไปแนบชิดสนิทกับอีกฝ่ายให้มากขึ้น แนบชิดเสียจน...บางอย่างมันเสียดสีกันไปมา

        “ซี้ด!” มาร์คถึงขั้นกับซี้ดปาก เขาโดนแล้ว...เขาโดนแบมแบมเล่นเข้าให้แล้วละ

       “มาร์คเป็นอะไรหรอหืม?” เขากระซิบข้างใบหูมาร์คเบาๆ ก่อนจะขบกัดเชิงหยอกล้อ แกล้งเขาดีนักใช่ไหม

       “อ้ะ แบมแบม!”

       “ว่าไง..เรียกแบมทำไมหรอครับ” ดูเหมือนว่ามาร์คจะโดนย้อนกลับซะแล้วละ แล้วดูทำสายตายั่วยวนเขาแบบนี้คืออะไร? อยากโดนดีใช่ไหม หืม?

        “เล่นแบบนี้ระวังพรุ่งนี้จะตื่นไปทำงานไม่ได้นะ”

        มันไม่ใช่ประโยคคำถามและไม่ใช่ประโยคบอกเล่าอะไรขนาดนั้น เพราะมาร์คไม่ยอมปล่อยให้คนขี้แกล้งหลุดลอยไปโดยไม่ได้รับบทลงโทษหรอกนะ แกล้งกันแบบนี้มันต้องโดนลงโทษ ให้มันรู้ซะบ้างว่าอย่ามาแกล้งคนอย่างมาร์คต้วน

      “อ่ะ..อื้ม..” ร่างสูงจู่โจมจูบอีกครั้ง คราวนี้ไม่ยอมให้แบมแบมได้ตั้งตัว มาร์คส่งนิ้วเข้าไปในช่องทางรักทันที

       ส่วนมืออีกข้างเขาเลื่อนลงมาชักรูดแกนกายขนาดเล็กน่ารัก เล่นเอาร่างบางได้แต่ครางอื้ออึงในลำคอด้วยความเสียวซ่าน ก็มาร์คเล่นปนเปรอเขาทั้งข้างหน้าและข้างหลังขนาดนี้

      มาร์ครู้..เขารู้ว่าแบมแบมเสียวแทบทนไม่ไหวจึงยอมผละจูบออก ปล่อยให้คนตัวเล็กได้ปล่อยเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย ก่อนจะส่งลิ้นร้อนไปชิมทับทิมเม็ดสีชมพูแสนหวานนั่น

      “อ้ะ อื้อ ม..อ้า มาร์ค” ยิ่งแบมแบมครางชื่อเขามากเท่าไหร่ อารมณ์สวาทยิ่งเพิ่มแรงมากเท่านั้น ส่งผลให้เขาเผลอกัดเม็ดทับทิมสีชมพูเบาๆ

      “อ้ะ! มาร์คอย่ากัด” บางทีมาร์คก็คิดนะ เขาคิด..คิดว่าถ้าหากฝากรอยไว้ที่ลำคอขาวมันอาจจะดูไม่ดีหากมีข่าวออกมาว่าหนุ่มนักธุรกิจชื่อดัง ความรักร้อนแรงถึงขั้นสามีต้องฝากรอยตีตราเอาไว้ แน่นอนว่าพวกนักข่าวต้องตีข่าวไปในทางเสียหายอย่างแน่นอน

       แต่..แน่นอนว่าทุกอย่างต้องมีข้อแม้ แต่ถ้าหากว่าเขาฝากรอยไว้ที่หน้าอกก็คงไม่มีใครเห็นหรอกถูกไหม

งั่บ

       “อื้อ..ม..มาร์ค” แบมแบมเรียกชื่อมาร์คเสียงกระเส่า ความรู้สึกในตอนนี้บอกได้เลยว่าเขารู้สึกดี มันดีมากๆ รู้สึกดีที่มาร์คเลือกฝากรอยไว้ข้างซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ มันบ่งบอกให้รู้ว่าหัวใจของเขาเป็นของมาร์ค และมาร์คก็เป็นของเขาเพียงแค่คนเดียว

       ในขณะที่มือนึงชักรูดแกนกายให้คนตัวเล็กได้ไปสู่ฝั่ง มืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีเยี่ยมไม่มีตก เขาควานหาจุดกระสันของร่างบางจน..

      “อ๊า..ม..อ้ะ มาร์ค..ตรงนั้น” มาร์คไม่รอช้าส่งนิ้วเข้าไปย้ำจุดนั้นซ้ำๆเล่นเอาร่างบางเสียวทนแทบบ้า

       “ตรงนี้หรอหืม?” แกล้งถามไปงั้นแหละ เพราะตอนนี้ดูท่าทางแบมแบมคงทรมานและอยากจะปลดปล่อยเต็มทีแล้ว มาร์คจึงเร่งความเร็วในการรูดแกนกายให้ร่างบาง ปากก็ยังคงกัดขบเม้มสร้างรอยไปทั่วหน้าอกเล็ก

      “อ๊า...” น้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหนาก่อนที่มันจะหลอมรวมกับกระแสน้ำและหายไปในที่สุด

      แบมแบมซบลงไหล่กว้าง หายใจด้วยความเหนื่อยหอบ อกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ มาร์คกัดฟันกรอดพยายามควบคุมอารมณ์ที่พุ่งทะยานของตัวเอง ไม่ได้..เขาจะทำกับแบมแบมเกินเลยไปกว่านี้ไม่ได้เด็ดขาด

     เขาอยากให้แบมแบมมั่นใจ มั่นใจว่าเขาจะไม่มีทางทำให้แบมแบมเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง

      “มาร์คจะออกไปรอข้างนอก รีบอาบน้ำซะแช่น้ำนานๆเดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี” เขาเอ่ยกับภรรยาตัวน้อยเพียงเท่านั้นก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนเบาๆ

      “ล..แล้ว..แฮ่ก..ม..มาร์ค” แบมแบมเอ่ยถามทั้งที่ยังเหนื่อยหอบ

      “ไม่เป็นไรหรอกมาร์คทนไหว” และแน่นอนว่ามาร์คต้องทนให้ไหวอย่างที่ปากพูด ต้องทนให้ไหวแม้จะอยากฟัดแบมแบมมากแค่ไหนก็ตาม “มาร์คออกไปรอข้างนอกนะ” เขากดจมูกโด่งฝังลงบนแก้มป่องก่อนจะค่อยๆยกคนตัวบางขึ้นจากตัว ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป

     น่าแปลกที่แบมแบมกลับรู้สึกดีที่มาร์คไม่ทำอะไรตน แต่ยอมโลกสวยด้วยมือตัวเอง แน่นอนว่าเขามั่นใจว่ามาร์คจะไม่มีทางไประบายอารมณ์ใคร่กับใครแน่ๆ เพราะมาร์คกำลังพิสูจน์ให้เขาเชื่อมั่นในตัวมาร์คอีกครั้ง อ่า..บ้าจริง วันนี้ทำไมเขาถึงได้รู้สึกปวดแก้มแบบนี้นะ สงสัยคงจะยิ้มบ่อยจนเกินไป

********** 

เป็นฉากสั้นๆที่ไม่เน้นกามเนอะ ถ้าทำให้ผิดหวังต้องขอโทษด้วยน้า