เมียหลวง Ep.16

          ร่างสูงปล่อยคนตัวเล็กลงจากตัก ก่อนจะขยับตัวนอนพิงหัวเตียง กวักมือเรียกคนน่ารักที่ยังนั่งทำหน้าเหวอแก้มแดงระเรื่อ มือหนาตบปุๆลงบนที่นอน

          คนตัวเล็กเม้มปากเป็นเส้นตรง ไม่ใช่ว่าไม่เคยทำให้ แต่เขาก็ยังไม่เคยชินสักทีนี่นา เป็นใครก็ต้องเขินทั้งนั้นแหละ แต่ถึงจะเขินยังไงขาไม่รักดีมันก็ค่อยๆคลานขึ้นไปบนเตียง แถมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เขานั่งคร่อมเจบีอยู่เนี้ยนะสิ

           ปากอิ่มค่อยๆเคลื่อนเข้าหาสิ่งที่ล่อตาล่อใจของเขาตั้งแต่แรกพบ และสิ่งที่จูเนียร์ชอบมากที่สุดเห็นจะเป็นไฝบนเปลือกตาของเจบี มันดูมีเสน่ห์และดึงดูดให้เขาอยากจะเข้าหาตลอด ริมฝีปากบางประทับลงบนเปลือกตาเบาๆก่อนจะย้ายมาที่อวัยวะเดียวกัน

           ร่างบางบดจูบคนใต้ร่างอย่างร้อนแรง มือบางค่อยๆถอดเสื้อให้กับสามี งานนี้เรียกได้ว่าจูเนียร์เป็นคนกุมเกมส์เองเพราะเจบีเดี้ยงอยู่ทำเองไม่ได้ หรือแค่อยากจะแกล้งจูเนียร์ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆตอนนี้เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่นูนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

           “จูบแค่นี้ถึงกับตื่นเลยหรอ?” ได้ยินแบบนั้นร่างสูงถึงกับหัวเราะในลำคอ ปากดีแบบนี้เดี๋ยวจะลงโทษไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลย

           ว่าแล้วก็กดจูบปากอิ่มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว ก่อนจะกัดมันเบาๆทำให้ร่างบางร้องโอดโอยเหมือนเปิดทางให้ลิ้นหนาเข้าไปชิมความหวานภายใน มือหนาถอดเสื้อยืดตัวบางทิ้งลงข้างเตียงอย่างไม่ใยดี ก่อนจะประกบปากจูบอีกครั้ง

            “อื้อ..” ร่างเล็กทุบสามีที่เอาแต่จูบจนเขาแทบขาดอากาศหายใจ แต่คนหื่นยังไงก็คือคนหื่น “เดี๋ย..อื้อ!” ไม่เคยฟังคำเขาหรอก

           ปากหนาผละออกจากริมฝีปากอิ่มเคลื่อนลงไปยังซอกคอขาว ดูดเม้มฝากร่องรอยสีกุหลาบเอาไว้ปะปราย ก่อนจะเคลื่อนต่ำลงมายังหน้าอก เม็ดทับทิมสีชมพูล่อตาล่อใจเสียจนอดไม่ไหวเอื้อมมือขึ้นไปสะกิดเบาๆ รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้ร่างเล็กเสียววาบ

          “อ้ะ!”

          “หึ..” ยกยิ้มมุมปากมองใบหน้าน่ารักด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

          “บีอย่าแกล้ง!” คนตัวเล็กยู่ปากใส่เพราะรู้ว่าตัวเองโดนแกล้งเข้าให้

          “ไม่ได้แกล้งสักหน่อย..” ปากบอกไม่ได้แกล้งแต่มือนี่ลูบไล้ไม่หยุดเลยนะอิม แจบอม

จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม? ได้...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน

          ร่างบางปล่อยให้คนที่อยู่ใต้ร่างลูบไล้ไปตามใจ มือบางลูบเบาๆที่แผ่นอกหนาก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม อยากจะลองดีกับเขาก็ได้นะเจบี

          ร่างบางกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะค่อยเคลื่อนลูกพีชต่ำลงไปให้มันพอดีกับสิ่งที่กำลังตื่นตัวอยู่ หลังจากนั้นก็ค่อยๆขยับตัวไปมา กินริมฝีปากล่างของตัวเองก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างยั่วยวน

          “ซี๊ด!” เจบีถึงกับร้องซี๊ด เมื่อก้นนุ่มน่าขย้ำขยับเฉียดไปมากับลูกชายของเขา จูเนียร์กำลังแกล้งเขา

          “อ้ะ..บี..” แถมยังแกล้งร้องครางเรียกชื่อเขาอีก มันน่านัก...อย่าให้หายดีนะ หายดีเมื่อไหร่เจอหนักแน่ แต่ตอนนี้เขาเริ่มจะไม่ไหวแล้ว

          “น..เนียร์ ซี๊ด..”

          “บี อ้า..” ตากลมตามองเจบีอย่างออดอ้อน ยิ่งแกล้งให้เจบีทรมานเขายิ่งสนุก ยิ่งมองตาคมที่สื่อมาว่าต้องการมากแค่ไหนใจเขายิ่งสั่น ยิ่งเจบีบีบเค้นสะโพกมนเขาก็ยิ่ง...

          “ทำไมหยุดไปละคะที่รัก” ใช่...เจบีรู้ว่าตรงไหนคือจุดอ่อนของเขา “หรือทนไม่ไหว? ถ้าไม่ไหวจะถอดกางเกงเลยก็ได้นะ” แถมยังมายักคิ้วหลิ่วตาใส่เขาอีก

หึ..คิดหรอว่าคนอย่าจูเนียร์จะยอม

พรึ่บ!

           เขาไม่ยอมให้คนอื่นมาถอดกางเกงให้หรอก ถอดเองเลยดีกว่า การกระทำของร่างเล็กเรียกรอยยิ้มจากคนเจ้าเล่ห์ได้เป็นอย่างดี เขารู้จุดอ่อนของจูเนียร์ จุด...ที่จะทำให้อารมณ์ของจูเนียร์พุ่งพล่านอย่างตอนนี้

          “หึ..รีบจังเลยนะที่รัก”

          “พูดมากจัง” จบคำพูดร่างบางก็ประกบปากคนพูดมากทันที เสียงจูบแลกลิ้นกันดังไปทั่วห้องนอน แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาเพราะห้องของเขาเก็บเสียงดีอยู่แล้ว นี่เจบีสร้างขึ้นเพื่อเก็บเสียงอย่างว่าโดยเฉพาะเลยนะ

         “อ่า..ถอดกางเกงให้บีหน่อยสิ” แรงอารมณ์ของความต้องการทำให้จูเนียร์ลืมความเขินไปแล้วจนหมดสิ้น ช่วงเวลานี้เขาเปรียบเสมือนหุ่นยนต์ที่เจบีสั่งอะไรเขาก็จะทำตาม ไม่ว่าจะสั่งให้ถอดกางเกง

          “ดีมากครับที่รัก ทำให้บีหน่อยสิ..” หรือจะเป็นน้ำเสียงแหบทุ้มที่สั่งให้เขาทำให้

          ร่างบางค่อยๆใช้ปากดูดกลืนความเป็นตัวตนของเจบีเข้าไป แม้จะห่างหายไปนานหน่อยกับเรื่องอย่างว่า แต่เจบีก็อดที่จะชมไม่ได้ว่าจูเนียร์นั้นยังคงร้อนแรงไม่มีเปลี่ยน

          “ซี๊ดด จูเนียร์...” ยิ่งได้ยินเสียงครางจูเนียร์ก็ยิ่งเร่งจังหวะให้เร็วมากยิ่งขึ้น “พ..พอแล้วครับ”

         “ทำไมละ?” เกือบจะเสร็จแล้วเชียว แต่เจบีดันหัวเล็กให้ขึ้นมาก่อน

         “บีไม่ไหวแล้ว ขอโทษนะเนียร์”

         “อ้ะ! บ..บี..” ร่างสูงค่อยๆดันแกนกายเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่ม

        “อ่า..เนียร์ ซี๊ด!อย่าพึ่งตอดรัดบีนักสิ ให้บีเข้าไปให้สุดก่อนสิครับที่รัก”

         “อ้ะ...” ร่างบางค่อยๆผ่อนคลายลง ทำให้เจบียัดแกนกายเข้ามาจนสุด “อึก..จุก..” ปากอิ่มเบะปากเหมือนเด็กน้อยเวลางอแง

         “โอ๋ๆ บีขอโทษนะครับ ไม่เอาไม่ร้องนะ”

         “เจ็บ...” ยิ่งโอ๋ก็เหมือนน้ำตาจะยิ่งมา

          “นี้ไงบีไม่ขยับแล้ว บีตามใจเนียร์เลยให้เนียร์ขยับเองจะได้ไม่เจ็บไงครับ”

          “เดี้ยงขนาดนี้ถ้าขยับเองได้ก็เก่งเกินไปละ” ร่างบางเอ่ยอย่างขำๆ ก่อนจะเริ่มขยับขึ้นลงให้เป็นจังหวะ

           “อื้ม..ดีมากครับที่รัก”

          “อ้า...บี..”

           “ซี๊ด! เร็วกว่านี้ครับบีไม่ไหวแล้ว” ร่างเล็กเร่งความเร็วขยับขึ้นลงตามคำสั่งของเจบีเพราะตัวเขาเองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

           “อ้า...” ก่อนที่ทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน เจบีก็ได้แต่หวัง..ว่าครั้งนี้ลูกจะมาอยู่กับเขาสักที สองคนนั้นนำหน้าเขาไปไกลแล้ว 

เมียหลวง Ep.7

         มาร์คได้แต่นั่งเอ๋อมองดูแบมแบมถอดเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา อยากจะห้ามแต่รู้สึกว่าปากมันจะหนักเกินเยียวยา จะโทษว่าปากหนักอย่างเดียวคงไม่ใช่ เพราะจริงๆแล้ว...เขาก็อยากกอดแบมแบมเหมือนกัน

        “มาร์คจะไม่อุ้มแบมเข้าไปอาบน้ำหน่อยหรอ?” เข้าสู่โหมดออดอ้อนอย่างเต็มรูปแบบ ร่างบางใช้ดวงตากลมโตจ้องมายังเขาก่อนจะกระพริบปิบๆอย่างน่ารัก จะเรียกว่าแมวก็ไม่ใช่ จะว่าเป็นแม่เสือสาวก็ไม่ค่อยจะใกล้เคียง เอาเป็นว่าตอนนี้แบมแบมเหมือนเสือตัวน้อยๆในร่างแมวมากกว่า

พรึ่บ

          ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วไม่จำเป็นที่มาร์คจะต้องลังเล เอาช้อนอุ้มคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมแขนก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ

          ร่างสูงวางภรรยาตัวน้อยลงในอ่างอาบน้ำเบาๆ พอโดนน้ำอุ่นๆปุบแบมแบมก็หลับตาพริ้ม นอนแช่อยู่ในน้ำอุ่นๆนี่รู้สึกดีชะมัด แต่แบมแบมคงลืมอะไรไปอย่าง..ลืมไป ลืมไปว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียวในห้องน้ำ ลืมไปว่าเมื่อกี้ตัวเองทำอะไรไว้

        “อ้ะ!” โดยไม่ทันได้ตั้งตัว เขาโดนมาร์คจู่โจมแบบไม่ทันได้ตั้งตัว

          มาร์คแทรกตัวเข้ามาซ้อนตัวด้านหลังของแบมแบมโดยที่ยังไม่ถอดเสื้อผ้าสักชิ้น เล่นเอาคนตัวเล็กตกใจสะดุ้งตัวโยน คนกำลังแช่น้ำอุ่นเพลินจู่ๆก็เข้ามาแบบนี้ตกใจหมด

ฟอดด

         “หอม” มาร์คพูดเสียงกระเส่า ยอมรับว่าตอนนี้เขาแทบอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ แต่ยังไงละ...ในเมื่อสัญญากับพ่อแม่ของแบมแบมไว้แล้วเขาก็ต้องทำให้ได้ หากการที่เราสองคนมีอะไรกันแล้วทำให้แบมแบมต้องกินยาคุม เขาเลือกที่จะอดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ยังดีเสียกว่า

        แต่อย่าหาว่าเขาจะเที่ยวไปปลดปล่อยอารมณ์กับใครต่อใครละ แค่ความผิดครั้งเดียวเขาเองก็รู้สึกผิดจนแทบบ้า เจ็บปวดแทบขาดใจเมื่อเห็นคนที่เรารักต้องเสียใจเพราะการกระทำของตนเอง ต่อไปนี้มันจะไม่มีเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว ขอโลกสวยด้วยมือของตัวเองจะดีกว่า ถึงแม้ว่ามันจะสายไปเสียหน่อยแต่ก็ดีกว่าที่ไม่คิดจะทำอะไรเลย

       “แค่หอมอย่างเดียวหรอ...”

       จากที่คิด...จากที่เขาคิดว่าแค่อาบน้ำด้วยกันก็พอ แค่ถูหลังให้กันก็คงจะพอ แต่..แต่มาร์คคงลืมคิดไปว่ามันอาจจะไม่พอสำหรับแบมแบม

       ยอมรับว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกันมานานนับเดือนได้ นั้นก็งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่ง แต่ว่าในตอนนี้...หากเขามีอะไรกับแบมแบม คนตัวเล็กจะกินยาคุมอีกหรือไม่ นั้นคือสิ่งที่มาร์คกังวล แฃะที่กังวลก็เพราะเขาไม่อยากจะห่างกับแบมแบม แม้ประเทศไทยจะอยู่ใกล้กับเกาหลีขึ้นเครื่องไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม แต่ในอนาคตอะไรๆมันก็ไม่แน่นอน

       “มาร์คอยากทำมากกว่าหอม...” เหมือนโดนดูดเข้าไปในอีกโลกนึง โลกที่มีเพียงแบมแบมในลุคเซ็กซี่ โลกที่มีร่างบางคอยส่งสายตายั่วยวน

มาร์คแพ้ให้กับแบมแบมเสียแล้วละ

       “อื้ม” เสียงครางอื้ออึงในลำคอ บ่งบอกถึงความพอใจ เมื่อมาร์คจู่โจมด้วยจูบอย่างแรงแต่ทว่ากลับแฝงไปด้วยความนุ่มนวล

        เขาขบเม้มปากอิ่มเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อ แต่ดูเหมือนว่าแบมแบมนั่นจะรีบ ใช่...รีบมากๆเพราะร่างบางจู่โจมจูบเขากลับทันที พร้อมทั้งลิ้นเล็กๆนั่นที่พยายามส่งเข้าเกี่ยวหยอกล้อกับลิ้นหนา เพียงแค่นี้ เพียงแค่แบมแบมเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นหนา สติที่มีอยู่ของมาร์คก็แทบเลือนหายไปในพริบตา

           เมื่อสติเริ่มเลือนหายจึงส่งผลให้มือหนาจากที่วางอยู่บวเอวคอดเริ่มซุกซน ลูบไล้วนไปทั่วทั้งร่าง ก่อนจะขย้ำลูกซาลาเปาสองลูกนั้นเบาๆ อ่า..ซาลาเปาลูกนี้ทำไมมันนุ่มจังเลย ยิ่งบีบเค้นยิ่งมันส์มือ

          “อ้า..” แบมแบมทนไม่ไหวจึงเผลอส่งเสียงร้องออกมา มาร์คผละออกมาจากริมฝีปากนุ่มก่อนจะคลอเคลียแถวซอกคอขาว อยากจะฝากรอยเอาไว้ให้สาแก่ใจ ให้สมกับที่อีกคนมายั่วยวนเขายิ่งนัก แต่ถ้ามองในมาดของนักธุรกิจ หากไปทำงานโดยที่มีรอยแดงแบบนี้มันคงไม่ดีนัก

ฉะนั้นเขาจึงทำได้แค่สูดดมกลิ่นหอมละมุนนี้เท่านั้นแหละ

         “อ้ะ!..ม..มาร์ค” คนตัวเล็กเสียงสั่นคลอนเมื่อมือหนาเคลื่อนลงไปหยอกล้อกับส่วนอ่อนไหว

         “ว่าไงครับ เรียกมาร์คทำไมหืม” เขาแกล้งแหย่คนตัวเล็ก มือหนาขย้ำส่วนอ่อนไหวจนมันลุกขึ้นสู้ มาร์คยกยิ้มบางๆเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กในอ้อมกอดเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก

         “ฮื่อออ มาร์คอย่าแกล้ง!” แบมแบมหันหน้ามาจ้องใบหน้าคมที่กำลังยกยิ้ม สนุกมากเลยสินะที่แกล้งเขาได้เนี้ย แต่อย่าลืมสิว่าเขาคือใคร เขาคือกันต์พิมุกต์ต้วนนะ ไม่มีทางที่จะให้มาร์คมาแกล้งตัวเองฝ่ายเดียวได้หรอก

        ร่างบางปัดมือมาร์คที่กำลังชักรูดแก่นกายของตัวเองออกอย่างไม่ใยดี ก่อนจะผลิกตัวหันหน้าเข้าหามาร์ค มือเรียวลูบไล้ไปยังแผ่นอกของร่างสูงเบาๆ กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างยั่วยวนพร้อมทั้งเคลื่อนตัวให้ลงไปแนบชิดสนิทกับอีกฝ่ายให้มากขึ้น แนบชิดเสียจน...บางอย่างมันเสียดสีกันไปมา

        “ซี้ด!” มาร์คถึงขั้นกับซี้ดปาก เขาโดนแล้ว...เขาโดนแบมแบมเล่นเข้าให้แล้วละ

       “มาร์คเป็นอะไรหรอหืม?” เขากระซิบข้างใบหูมาร์คเบาๆ ก่อนจะขบกัดเชิงหยอกล้อ แกล้งเขาดีนักใช่ไหม

       “อ้ะ แบมแบม!”

       “ว่าไง..เรียกแบมทำไมหรอครับ” ดูเหมือนว่ามาร์คจะโดนย้อนกลับซะแล้วละ แล้วดูทำสายตายั่วยวนเขาแบบนี้คืออะไร? อยากโดนดีใช่ไหม หืม?

        “เล่นแบบนี้ระวังพรุ่งนี้จะตื่นไปทำงานไม่ได้นะ”

        มันไม่ใช่ประโยคคำถามและไม่ใช่ประโยคบอกเล่าอะไรขนาดนั้น เพราะมาร์คไม่ยอมปล่อยให้คนขี้แกล้งหลุดลอยไปโดยไม่ได้รับบทลงโทษหรอกนะ แกล้งกันแบบนี้มันต้องโดนลงโทษ ให้มันรู้ซะบ้างว่าอย่ามาแกล้งคนอย่างมาร์คต้วน

      “อ่ะ..อื้ม..” ร่างสูงจู่โจมจูบอีกครั้ง คราวนี้ไม่ยอมให้แบมแบมได้ตั้งตัว มาร์คส่งนิ้วเข้าไปในช่องทางรักทันที

       ส่วนมืออีกข้างเขาเลื่อนลงมาชักรูดแกนกายขนาดเล็กน่ารัก เล่นเอาร่างบางได้แต่ครางอื้ออึงในลำคอด้วยความเสียวซ่าน ก็มาร์คเล่นปนเปรอเขาทั้งข้างหน้าและข้างหลังขนาดนี้

      มาร์ครู้..เขารู้ว่าแบมแบมเสียวแทบทนไม่ไหวจึงยอมผละจูบออก ปล่อยให้คนตัวเล็กได้ปล่อยเสียงครางออกมาไม่ขาดสาย ก่อนจะส่งลิ้นร้อนไปชิมทับทิมเม็ดสีชมพูแสนหวานนั่น

      “อ้ะ อื้อ ม..อ้า มาร์ค” ยิ่งแบมแบมครางชื่อเขามากเท่าไหร่ อารมณ์สวาทยิ่งเพิ่มแรงมากเท่านั้น ส่งผลให้เขาเผลอกัดเม็ดทับทิมสีชมพูเบาๆ

      “อ้ะ! มาร์คอย่ากัด” บางทีมาร์คก็คิดนะ เขาคิด..คิดว่าถ้าหากฝากรอยไว้ที่ลำคอขาวมันอาจจะดูไม่ดีหากมีข่าวออกมาว่าหนุ่มนักธุรกิจชื่อดัง ความรักร้อนแรงถึงขั้นสามีต้องฝากรอยตีตราเอาไว้ แน่นอนว่าพวกนักข่าวต้องตีข่าวไปในทางเสียหายอย่างแน่นอน

       แต่..แน่นอนว่าทุกอย่างต้องมีข้อแม้ แต่ถ้าหากว่าเขาฝากรอยไว้ที่หน้าอกก็คงไม่มีใครเห็นหรอกถูกไหม

งั่บ

       “อื้อ..ม..มาร์ค” แบมแบมเรียกชื่อมาร์คเสียงกระเส่า ความรู้สึกในตอนนี้บอกได้เลยว่าเขารู้สึกดี มันดีมากๆ รู้สึกดีที่มาร์คเลือกฝากรอยไว้ข้างซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ มันบ่งบอกให้รู้ว่าหัวใจของเขาเป็นของมาร์ค และมาร์คก็เป็นของเขาเพียงแค่คนเดียว

       ในขณะที่มือนึงชักรูดแกนกายให้คนตัวเล็กได้ไปสู่ฝั่ง มืออีกข้างก็ยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีเยี่ยมไม่มีตก เขาควานหาจุดกระสันของร่างบางจน..

      “อ๊า..ม..อ้ะ มาร์ค..ตรงนั้น” มาร์คไม่รอช้าส่งนิ้วเข้าไปย้ำจุดนั้นซ้ำๆเล่นเอาร่างบางเสียวทนแทบบ้า

       “ตรงนี้หรอหืม?” แกล้งถามไปงั้นแหละ เพราะตอนนี้ดูท่าทางแบมแบมคงทรมานและอยากจะปลดปล่อยเต็มทีแล้ว มาร์คจึงเร่งความเร็วในการรูดแกนกายให้ร่างบาง ปากก็ยังคงกัดขบเม้มสร้างรอยไปทั่วหน้าอกเล็ก

      “อ๊า...” น้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหนาก่อนที่มันจะหลอมรวมกับกระแสน้ำและหายไปในที่สุด

      แบมแบมซบลงไหล่กว้าง หายใจด้วยความเหนื่อยหอบ อกบางกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ มาร์คกัดฟันกรอดพยายามควบคุมอารมณ์ที่พุ่งทะยานของตัวเอง ไม่ได้..เขาจะทำกับแบมแบมเกินเลยไปกว่านี้ไม่ได้เด็ดขาด

     เขาอยากให้แบมแบมมั่นใจ มั่นใจว่าเขาจะไม่มีทางทำให้แบมแบมเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง

      “มาร์คจะออกไปรอข้างนอก รีบอาบน้ำซะแช่น้ำนานๆเดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี” เขาเอ่ยกับภรรยาตัวน้อยเพียงเท่านั้นก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนเบาๆ

      “ล..แล้ว..แฮ่ก..ม..มาร์ค” แบมแบมเอ่ยถามทั้งที่ยังเหนื่อยหอบ

      “ไม่เป็นไรหรอกมาร์คทนไหว” และแน่นอนว่ามาร์คต้องทนให้ไหวอย่างที่ปากพูด ต้องทนให้ไหวแม้จะอยากฟัดแบมแบมมากแค่ไหนก็ตาม “มาร์คออกไปรอข้างนอกนะ” เขากดจมูกโด่งฝังลงบนแก้มป่องก่อนจะค่อยๆยกคนตัวบางขึ้นจากตัว ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป

     น่าแปลกที่แบมแบมกลับรู้สึกดีที่มาร์คไม่ทำอะไรตน แต่ยอมโลกสวยด้วยมือตัวเอง แน่นอนว่าเขามั่นใจว่ามาร์คจะไม่มีทางไประบายอารมณ์ใคร่กับใครแน่ๆ เพราะมาร์คกำลังพิสูจน์ให้เขาเชื่อมั่นในตัวมาร์คอีกครั้ง อ่า..บ้าจริง วันนี้ทำไมเขาถึงได้รู้สึกปวดแก้มแบบนี้นะ สงสัยคงจะยิ้มบ่อยจนเกินไป

********** 

เป็นฉากสั้นๆที่ไม่เน้นกามเนอะ ถ้าทำให้ผิดหวังต้องขอโทษด้วยน้า 

ไร้เดียสา Ep.18 NC MarkBam

      พี่มาร์คอุ้มน้องแบมเข้ามาภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกตกแต่งขึ้นมาใหม่ น้องแบมจำได้ดีว่านี้เป็นห้องนอนของพี่มาร์ค แต่ตอนนี้มันกลายมาเป็นห้องนอนของเรา

     ผ้าปูที่นอนสีครีมอ่อนถูกโรยไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงสด พี่มาร์คค่อยๆวางน้องแบมลงบนเตียงกว้าง
     
     ไม่มีแม้แต่คำพูดใดๆหลุดออกจากปากคนสองคน พี่มาร์คปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้น้องแบม ส่วนตัวน้องแบมเองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้พี่มาร์ค ทำให้ตอนนี้ร่างกายของเราสองคนเปลือยเปล่า...

     ริมฝีปากหยักกดจูบลงมาบนริมฝีปากนิ่มด้วยความอ่อนโยน น้องแบมรู้ว่าพี่มาร์คจะต้องอดทนมานานมากแค่ไหน น้องแบมพร้อมที่จะเป็นของพี่มาร์คทั้งตัวและหัวใจ

     ลิ้นร้อนค่อยๆสอดเข้ามาชิมความหวานภายในโพรงปาก น้องแบมลองแตะลิ้นตัวเองไปกับลิ้นสากของพี่มาร์คก่อนจะตวัดกลับมา ทำแบบนั้นอยู่บ่อยๆจนพี่มาร์คทนไม่ไหวต้องเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กนั่นด้วยตัวเอง เสียงจูบดังจาบจ้วงไปทั่วห้องนอน แต่เราสองคนก็หาได้สนใจ พี่มาร์คค่อยๆผละริมฝีปากออก

      "พี่มาร์ครักน้องแบมนะครับ"
  
      "น้องแบมก็รักพี่มาร์คฮะ" วันนี้เป็นวันที่น้องแบมมีความสุขที่สุดเลยฮะ เหมือนวันที่เราสองคนรอคอยมันก็มาถึงสักที "น้องแบมสัญญาว่าจะดูแลพี่มาร์คในฐานะภรรยาให้ดีที่สุด" คำสัญญามันอาจจะเป็นเพียงแค่ลมปาก แต่น้องแบมจะทำมันให้ดีที่สุด

      "พี่จะไม่สัญญาว่าจะดูแลน้องแบมให้ดีที่สุด แต่พี่จะดูแลน้องแบมสุดความสามารถที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลคนรักของเขาได้ พี่จะดูแลและรักน้องแบมตลอดไปครับ"

      หลังจากนั้นไม่มีแม้คำเอื้อนเอ่ย มีเพียงร่างกายของคนสองคนที่ส่งผ่านถึงกันและกันเท่านั้น

      จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอหอมก่อนจะฝากรอยทิ้งไว้สองสามรอย เลื่อนลงมาที่ยอดอกสีชมพูน่าลิิ้มลอง ลิ้นร้อนตวัดชิม...หวาน มันหวานเหมือนอย่างที่มาร์คเคยจินตนาการไว้จริงด้วย

     "อ้ะ พี่มาร์คน้องแบมเสียว"ร่างบางบิดเร้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน

      ยิ่งเห็นคนเป็นน้องเสียวมาร์คยิ่งแกล้งตวัดเลียดูดดุนจนเกิดเสียงจ๊วบ อีกข้างที่ว่างมาร์คก็ใช้มือบดขยี้ด้วยความหมั่นไส้จนคนตัวเล็กครางเสียงกระเส่า ก่อนที่มาร์คจะเปลี่ยนตำแหน่ง

      ปากร้อนไล่จูบลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบมราบ แบมแบมนอนเกร็งไปหมด ทั้งเสียวทั้งทรมานจนทนไม่ไหว มือเล็กจับของสงวนที่พอดีมือตัวเองขยับขึ้นลงจนได้เสียงแซวจากคนเป็นพี่

       "หึ...ใจร้อนจริงๆนะเรา"


      มาร์คเอ่ยแซวก่อนจะใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียวเข้าไปยังช่องทางรัก

      "อึก..เจ็บ" แค่นิ้วเดียวร่างบางก็แทบจะทนไม่ไหว แต่ยังไงก็ตามแบมแบมจะต้องอดทน

      "ถ้าไม่ไหวพี่.."

     "ไม่ฮะ ไม่ต้องหยุด พี่..อ่ะ..พี่มาร์คทำต่อเถอะ" ร่างบางเอ่ยบอก

      "พี่กลัวน้องแบมเจ็บ" มาร์คพูดความจริง เขาคงทนเห็นคนตัวเล็กเจ็บไม่ได้หรอก

      "ไม่เป็นไรฮะน้องแบมไหว พี่มาร์คทำเถอะนะ" ตากลมโตหวานช่ำสบเข้ากับตาคม เพียงแค่นั้นความปรารถนาในตัวมาร์คมันก็เพิ่มขึ้นจนแทบจะฉุดไม่อยู่

     "งั้นก็ผ่อนคลายนะครับ" มาร์คก้มลงจูบขมับบางที่เริ่มชื้นเหงื่อ

        มาร์คค่อยๆชักนิ้วเข้าออกตามจังหวะ ส่วนมืออีกข้างนั้นลูบไล้ไปทั่วร่าางของแบมแบม ไม่ว่าจะจับตรงไหนมันก็นุ่มลื่นมือไปหมด ปากอิ่มกดจูบไปที่ริมฝีปากนิ่มอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีความอ่อนโยนมีแต่ความร้อนแรงเท่านั้นที่แบมแบมสัมผัสได้

      "อื้ม"

       จากหนึ่งนิ้วค่อยๆเพิ่มเข้าไปจนครบสามนิ้ว มาร์คควานหาจุดกระสันของแบมแบมจนเจอ ร่างบางครางกระเส่าเมื่อโดนจุดสำคัญ

       "ไม่ไหวแล้ว..พี่ขอนะครับ" มาร์คจูบซับเหงื่อที่ขมับบางก่อนจะค่อยแทรกแกนกายเข้าไปยังช่องทางรัก

        "อึก เจ็บ" เหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

        "อย่าเกร็งนะครับ ผ่อนคลายนะ" เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะบดจูบลงบนปากนิ่มอีกครั้งเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

         เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มผ่อนคลายแล้วมาร์คจึงขยับแกนกายเข้าออกด้วยจังหวะเนิบช้า

       "อ้ะ"

       "ซี้ดด น้องแบม อ้า.." เมื่อแท่งร้อนเข้าไปจนสุดมาร์คอดที่จะซี้ดปากไม่ได้ ข้างในนั้นตอดรัดมาร์คเป็นอย่างดี ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์เฝ้าทะนุทะนอม ในที่สุดมาร์คก็มีวันนี้สักที

        "อ้ะ พี่มาร์..ค.." หัวเล็กสั่นคลอนไปตามจังหวะรักที่ทั้งคู่สร้างมันขึ้นมา จากเนิบช้าเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน

      พั่บ พั่บ พั่บ

      เสียงเนื้อกระทบเนื้อฟังดูน่าอาย แต่ตอนนี้อารมณ์มักอยู่เหนือเหตุผลอื่นๆ ทั้งคูเข้าจังหวะรักกันอย่างสุขสม มันไม่ใช่แค่ความใคร่หากแต่ที่พวกเขาทำมันเกิดเพราะความรักต่างหาก

       "พ..มาร์ค อ้า..น้อ..ง..อ้ะ ไม่ไหวแล้ว"

       "ไปพร้อมกันนะครับ"


       มาร์คเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น ก่อนจะพ่นน้ำรักสีขาวเข้าเต็มช่องทางรัก

        "อ้า/อ้า" ทั้งคู่ปลดปล่อยพร้อมกัน เสียงหอบหายใจกระเส่าดังไปทั้วห้อง น้องแบมไม่คิดเลยว่านอนเฉยๆจะเหนื่อยขนาดนี้

        "ยังไม่เช้าเลยนะ" พี่มาร์คพูดทั้งๆที่ยังหอบหายใจอยู่

        "งั้นก็ทำให้ถึงเช้าสิฮะ" น้องแบมไม่ได้อ่อยนะ แต่ยองแจสอนมาแบบนี้ พี่มาร์คแก่แล้วคงไม่มีแรงทำถึงเช้าจริงๆหรอก

       "หึ..อย่ามาร้องไห้ทีหลังแล้วกัน" น้องแบมไม่ร้องไห้หรอกแต่จะร้องครางซะมากกว่า

        "อ้า..."

     

ไร้เดียงสา 17.ทะเล NC BNior

  

      ผมโยนร่างบางลงบนที่นอนอย่างแรง โดยไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัวผมจัดการขึ้นคร่อมทับอีกคนเอาไว้ทันที ดูเหมือนคนเมาจะยังไม่ได้สติ ไม่ใช่สิ..เขามีสติไม่เต็มร้อยแต่ผมรับรู้ได้ว่าจูเนียร์จะจดจำเรื่องของเราคืนนี้เป็นอย่างดี

    “ออกไปเลยนะคนใจร้าย!” พอปากว่างหน่อยก็พ่นคำด่าออกมาเชียว

    “นายนั้นแหละที่ใจร้าย กล้าดียังไงถึงได้หลบหน้าฉันห๊ะ!”

    มันเป็นคำถามที่ตัวผมเองไม่ต้องการคำตอบ สิ่งที่ผมต้องการคือการปิดปากอิ่มสีพีชนั่นด้วยผากของผม

     “อื้อ!” ผมบดขยี้ริมฝีปากของอีกคนด้วยความมั่นเขี้ยว แต่ดูเหมือนประสบการณ์ที่ผ่านมาจะไม่ช่วยอะไร

อ่า...งงกันละสิ อยู่ด้วยกันทุกวันขนาดนั้นถึงจะไม่มีอะไรเกินเลย แต่ผมก็เคยจูบกันนะ

    ในเมื่ออีกคนไม่ยอมเปิดปากให้ผมสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวาน ผมจึงกัดริมฝีปากล่างของเขา

    “อ่ะ!” เมื่อทำให้อีกคนเผยอปากออกได้ ไม่รอช้าผมจัดการส่งลิ้นเข้าไปชิมความหวานทันที

     ผมชอบรสจูบของจูเนียร์ มันทั้งหอมหวาน ไม่ว่าจะชิมกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อ แม้ครั้งนี้รสชาติมันจะมีรสของปีโป้อยู่ก็ตาม แต่เดี๋ยวนะ...

ปีโป้งั้นหรอ?

     “นี้นายแอบกินปีโป้ในตู้เย็นของฉันหรอ” ผมผละใบหน้าออกมาถามเขา ทางเจ้าของบ้านพักได้ให้พวกขนมมาให้กับพวกเราไว้ทานเล่น ผมจึงแอบเอาปีโป้มาแช่ไว้ในตู้เย็น กะว่าจะกินตอนมันเย็นๆคงอร่อยดี

     “ก็เห็นมันอยู่ในตู้เย็น..อื้อ!” ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ผมจัดการปิดปากเขาอีกรอบ ครั้งนี้ไม่ใช่จูบเพราะอารมณ์

 แต่จูบเพราะลงโทษที่เขาแอบไปกินปีโป้ของผม

    จูบครั้งนี้จูเนียร์ให้ความร่วมมือกับผมเป็นอย่างดี ภายใต้เนื้อผ้ามีสิ่งดุนดันหน้าขาของผม นั้นทำให้ผมรับรู้ว่าอีกคนเริ่มมีอารมณ์ร่วม ไม่รอช้าผมจัดการถอดเสื้อผ้าของเราออกไปให้พ้นๆทางทันที

    ตากลมใสหยาดเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ ผมส่งมือไปลูบกรอบใบหน้าที่แสนน่ารักนั้น จูเนียร์เอียงหน้าซบเข้ากับฝ่ามือของผมเหมือนแมวตัวเล็กๆที่ต้องการอ้อนเจ้าของ ผมกดจูบลงบนหน้าผากเนียน ก่อนจะกระซิบเบาๆด้วยน้ำเสียงแหบพร่าเต็มไปด้วยความต้องการ

     “พี่ขอนะ...” ผละออกมาจ้องหน้าอีกคน ก่อนจะได้รับคำอนุญาตโดยการพยักหน้าขึ้นลง

     ผมกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้รุนแรงเหมือนครั้งแรก จูบครั้งนี้เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผมอยากให้จูเนียร์รับรู้ รับรู้สิ่งที่ผมกำลังทำ อยากให้เขารู้ว่าผมไม่ได้ทำด้วยความอยาก...แต่ผมทำด้วยความรัก

ผมรักจูเนียร์

    ร่างกายของเราทั้งสองคนเปลือยเปล่าไม่มีสิ่งใดปกปิด ผมละจากริมฝีปากอิ่มน่าจูบนั่นลงมาที่ต้นคอขาว...และมันก็ทำให้ผมรู้ว่า

ถึงแมร่งจะชิคแค่ไหนแต่ก็แพ้ความขาวอยู่ดี

    ไม่อยากให้เสียเวลาสักวินาทีเดียว ผมตักตวงเอาความหอมพร้อมทั้งสร้างรอยรักเอาไว้เต็มคอ ยังไม่พอแค่นั้น..ผมละจากต้นคอลงมาที่ไหปลาร้า น่าฝากรอย..จูเนียร์น่าฝากรอยเอาไว้ไปทั้งตัว

     เขาขาวและนุ่มนิ่มไม่ค่อยเหมือนผู้ชายทั่วไป มือหนาบีบเค้นสะโพกมนเล่นเอาอีกคนสะดุ้งตกใจ

   “อ่ะ!” ยิ่งได้ยินเสียงหวานร้องครางมันยิ่งปลุกอารมณ์ดิบในตัวของผม

    มือหนาเลื่อนลูบไล้ไปทั่วต้นขาขาว ก่อนจะจับขาสวยทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ส่งตัวเองเข้ามาอยู่ตรงกลางลำตัวของอีกคน ปากร้อนไล่จูบลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ จูเนียร์หดเกร็งหน้าท้อง

     ผมรู้ว่าเขายังไม่เคย แม้ตัวของจูเนียร์เองจะเรียนเภสัช ต้องรับรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่ยังไงซะวิชาการมันก็แค่ความรู้ หากไม่ลองด้วยตัวเองคงไม่มีทางได้รับรู้ถึงความรู้สึกจริงๆของมัน จูเนียร์เป็นคนเรียนเก่งแต่อ่อนประสบการณ์ ผมจะพยายามไม่รุนแรงกับเขาเพราะผมก็ไม่อยากให้คนที่รักต้องเจ็บเหมือนกัน

    “อ่ะ..งือออ” มือบางยกขึ้นปิดบังหน้าตาของตนเอาไว้ เมื่อผมใช้ปากดูดกลืนตัวตนของเขาเข้าไป ตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าหวานสวยนั่น ผมอยากให้เขารับรู้แม้ว่ากำลังทำอะไรผมจะมีเขาอยู่ในสายตาเสมอ

     “อ่า..อ่ะ” เหมือนเด็กน้อยของผมพยายามจะกลั้นเสียงครางเอาไว้ แต่มันไม่ดีหรอก ผมอยากได้ยินเสียงหวานๆนั่นจึงแกล้งเขาด้วยการใช้ลิ้นเลียส่วนปลายที่มีน้ำใสๆไหลเยิ้ม

   “ซี๊ด..อ่า” ดูเหมือนเขาจะทนไม่ไหวเผลอละมือออกจากใบหน้า มือบางจิกลงบนที่นอนเพื่อกลั้นอารมณ์เสียวซ่าน

    “ร..เร็วอึก..ได้..ไ..อ่า..ไหม” เสียงหวานครางลั่นจนผมแทบทนไม่ไหวรีบจัดการให้อีกคนถึงฝั่งฝัน

    “อ่ะ อ่า บ..บี๋..อึก..” ดูเหมือนว่าคนอ่อนประสบการณ์จะเสร็จเร็วกว่าที่ผมคิดเสียอีก

    ผมจัดการกลืนกินของเหลวนั่นโดยไม่นึกรังเกียจ

    “ถึงตาของพี่แล้วนะคนดี” กระซิบบอกข้างหู จมูกโด่งฝั่งลงบนแก้มอูม

    ร่างบางหอบหายใจด้วยความเหนื่อย แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พัก ช่องทางด้านหลังรับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอม ใบหน้าหวานนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

    “อึก..จ..เจ็บ!”

    “เดี๋ยวก็รู้สึกดีเองเชื่อพี่นะครับ” ผมปลอบอีกคน ก้มลงจูบหน้าผากเนียนอีกครั้ง จูเนียร์เริ่มผ่อนคลายลงผมจึงจัดการส่งนิ้วที่สามตามเข้าไปทันที

    “อ้ะ..อ่ะ..ต..ตรงนั้น” ดูเหมือนผมจะหาจุดกระสันของอีกคนเจอแล้ว ไม่รอช้ารีบจัดการส่งนิ้วเข้าไปตรงนั้นทันที ผมส่งนิ้วเข้าไปลึกขึ้นๆจูเนียร์ตอดรัดนิ้วผมเป็นอย่างดี

    ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเป็นแท่งเนื้อร้อนของผม เขาจะตอดรัดมันดีแค่ไหน เมื่อแน่ใจว่าเบิกทางพอสมควรแล้ว ผมจึงจัดการรูดแท่งเนื้อร้อนสองสามครั้งก่อนจะส่งมันเข้าไปในช่องทางรักของอีกคนทันที แต่ดูเหมือนว่าตัวตนของผมจะใหญ่เกินขนาดชายมาตรฐานทำให้อีกคนส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บ

   “โอ้ย! เจ็บๆ อึก..บี๋..นยองเจ็บ” น้ำตาปริ่มลงมาบริเวณหางตา ผมสงสารเขาแต่คงหยุดตอนนี้ไม่ได้

   “อดทนอีกนิดนะครับ...” ผมเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงละมุน “อดทนอีกนิดเดียวเดี๋ยวมันจะรู้สึกดีเอง เชื่อพี่นะครับ”

    “ฮึก..ดี..ดีจริงๆนะ” ท่าทางที่ไร้เดียงสานั่นทำให้ผมเอ็นดู อดไม่ได้ที่จะขโมยหอมแก้มอูม

    “เชื่อพี่นะครับ พี่จะไม่ทำให้นยองเจ็บ” ผมไม่ได้พูดเพียงแค่เพราะอยากได้ตัวของจูเนียร์ “พี่รักนยองนะ” แต่ผมพูดเพราะมันเป็นความรู้สึกที่มีภายในหัวใจ

     “นยอง..นยองก็รักบี๋นะ” เขาบอกรักผมหลายครั้ง บอกออกมาบ่อยๆและผมไม่เคยเบื่อคำนี้เลยสักครั้งเดียว กลับกัน..ผมกลับอยากฟังมันบ่อยๆ

   ผมเริ่มขยับแกนกายอย่างเชื่องช้าอีกครั้ง ไม่อยากจะรีบเพราะอยากให้ต่างคนต่างรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน

     “อ้ะ..อ่า..บี๋”

     “เรียกชื่อพี่อีกสิครับ” ผมบอกน้อง

      “อ่ะ..บ..บี๋..อ้ะ”

       เมื่อช่องทางด้านหลังเริ่มคุ้นชิน ผมจึงเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นเข้าไปอีก หัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงอารมณ์

       มือหนาจับขาเรียวสวยข้างหนึ่งขึ้นมาพาดบ่าเอาไว้เพื่อให้แกนกายของผมเข้าไปลึกขึ้นอีก ดูเหมือนว่าจูเนียร์เองก็พึงพอใจกับท่านี้เป็นอย่างมาก เพราะมันทำให้ไปโดนจุดกระสันของเขา

    “อ้ะ บ..แรง..อ่า..อ..แรงๆ”

     ผมจัดการโถมแรงทั้งหมดที่มี ไม่ได้อยากจะรุนแรงแต่เพราะอารมณ์สวาทของเราทั้งคู่ทำให้ไม่สามารถห้ามตัวเองได้ เสียงหวานครางเรียกชื่อผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือบางจิกลงหลังของผมเพื่อระบายความเสียวซ่าน ทั้งผมและจูเนียร์ต่างสุขสมในรสกามครั้งนี้

    ทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงครางกระเส่า ความเงียบทำให้ได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ แม้ค่อนข้างจะน่าอายแต่ด้วยแรงอารมณ์ทั้งหมดทั้งผมและจูเนียร์จึงไม่ได้สนใจมัน

    “ซี๊ด..นยอง..” ผมเรียกชื่อเขาเมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน

    “อ้ะ..บ..บี๋” ร่างบางปลดปล่อยน้ำรักออกมาก่อนผม ผมจึงจัดการเร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้นก่อนจะปล่อยน้ำรักภายในช่องทางของอีกคน

    “อ่า...” ทั้งผมและจูเนียร์ต่างหอบหายใจแข่งกัน

    ผมแช่แกนกายค้างไว้ในนั้น แต่ดูเหมือนอีกคนที่ไม่ค่อยคุ้นชินกับการมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาทำให้เขาตอดรัดผมโดยไม่รู้ตัว สิ่งที่ผมอ่อนลงกลับขยายขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งๆที่คิดไว้แล้วว่าจะทำแค่รอบเดียว แต่ตอนนี้ผมไม่ไหวจริงๆ

   ผมใช้มือเช็ดเหงื่อตามไรผมให้ร่างบาง ขบเม้นที่ใบหูนั่นเบาๆ กระซิบด้วยเสียงแหบพร่า

    “ขออีกรอบนะครับที่รัก”

    “ด..เดี๋ยว อ้ะ..อ้า..”