“หึ!” ร่างสูงหัวเราะในลำคอ “ไม่เจอกันแค่ปีกว่าๆนี่ถึงกับจำผัวตัวเองไม่ได้เลยหรอ…” สายตาคมมองเหยียดคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า “งั้นคงต้องมารำลึกความหลังกันสักหน่อยแล้วละ!”
“อื้อ!”
จบคำพูดร่างสูงก็ตรงเข้าประกบปากอิ่มทันทีโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ริมฝีปากของร่างสูงบดขยี้ริมฝีปากอิ่มอย่างรุนแรงทำให้ได้กลิ่นคาวเลือดคลุ่งแต่ก็ไม่ได้ทำให้ร่างสูงถอยออกมาเลย ยิ่งร่างบางเจ็บมากเท่าไหร่เขายิ่งสะใจ ยิ่งพยายามดิ้นมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกสนุก! เมื่อเหยื่อติดกับนายพรานแล้วมีหรือที่คนใจร้ายอย่างนายพรานจะปล่อยให้เหยื่อหลุดมือ!
“อื้อ!อึก” เสียงร้องไห้ปนเสียงสะอื้นดังอย่างต่อเนื่อง แม้จะตกใจมากแค่ไหนแต่ร่างบางก็เม้มริมฝีปากแน่นไม่ยอมเปิดปากให้อีกคนเข้ามาสักที จึงทำให้เส้นความอดทนของเขานั้นหมดลงและได้เพิ่มความโกธรเข้ามาแทน ร่างสูงกัดปากคนตัวเล็กอย่างแรง!เพื่อให้อีกคนเปิดริมฝีปากให้เขาได้เข้าไปชิมความหวาน
“อ้ะ!” แบมแบมโดนกัดเข้าที่ปากจึงร้องออกมา ซึ่งนั้นก็ทำให้อีกฝ่ายได้เข้าไปชิมความหวานข้างใน ลิ้นร้อนตวัดไล่ลิ้นของคนตัวเล็กไปทั่วแต่อีกคนกลับพยายามหลีกเลี่ยง สุดท้ายก็หนีไม่พ้น!ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดลิ้นบางที่ไม่ประสีประสาซึ่งนั้นทำให้ร่างสูงเค้นเสียงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะถอนริมฝีปากออก
“ฮึก..คะ..คุณเป็นใคร ต้องการอะไรจากผม” คำพูดที่ออกจากปากร่างบางเป็นเหมือนตัวเพิ่มความโกธรและแค้นของร่างสูง
“นี้มึงกำลังจะบอกว่าจำกูไม่ได้งั้นหรอแบมแบม!!!” ร่างสูงใช้มือบีบปลายคางของคนตัวเล็กทำให้อีกคนนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เขาไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน นี้มันเรื่องบ้าอะไรทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
“ว่าไง!!ตอบมาสิ!!!”
“ฮึก..ฮือ…ผะ..ผมไม่รู้จักคุณจริงๆ” เขาพูดความจริง…แบมแบมไม่เคยรู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อน ถึงแม้อีกฝ่ายจะดูคุ้นๆเหมือนคนเคยรู้จักกันมาก่อน แต่เขามั่นใจว่าเขาไม่เคยรู้จักคนๆนี้เลย
“ทำเป็นแอ๊บใสซื่อแกล้งจำกูไม่ได้ คิดว่ากูจะเชื่อมึงหรอ มารยาสิ้นดี!!!!”
“ฮือ..ผม..ฮึก ไม่รู้จักคุณจริงๆ”
“หึ!จำผัวตัวเองไม่ได้นี่มึงอยากจะอัพให้ตัวเองดูมีค่ามากงั้นหรอห๊ะ! จำใส่หัวมึงไว้ว่าคนอย่างมึงนะ!มันไม่มีค่าเลยสักนิดเดียว!!!” คำพูดที่เหมือนเข็มล้านเล่มทิ่มแทงใจคนตัวเล็ก ทั้งที่พึ่งเจอกันเป็นครั้งแรกแต่ทำไมอีกคนถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจเขาแบบนี้กัน ยิ่งได้ยินคำพูดจาทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายก็ยิ่งทำให้น้ำใสๆไหลออกมาไม่ขาดสาย เขาไม่อยากเป็นคนอ่อนแอแบบนี้เลย
“ฮึก..ผมไม่รู้จักคุณจริง” แม้เรี่ยวแรงที่เหลืออยู่จะไม่ค่อยมีแต่ยังไงเขาก็อยากจะออกไปให้พ้นจากตรงนี้ ไม่รู้เลยจริงๆว่าผู้ชายตรงหน้านี้เป็นใครกัน
“งั้นมึงจำชื่อกูไว้ให้ดีว่ากูคือ มาร์ค ต้วน”
แคว่ก!
เสื้อนักศึกษาสีขาวดูบางตาถูกฉีกขาดอย่างแรง กระเด็นออกไปไกล คนตัวเล็กเบิกตาโพลงตกใจกับการกระทำของอีกฝ่าย ร่างสูงไม่ยอมให้ร่างบางตกใจนานไปกว่านี้จึงเข้าประกบริมฝีปากอิ่มอีกครั้งแต่ค่อนข้างเบากว่าครั้งแรก มือหยาบลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบางก่อนจะเลื่อนไปบีบเค้นที่สะโพกมน
“อื้อ!!!” ร่างบางประท้วงในลำคอเมื่อเริ่มหายใจไม่ออกแต่มีหรือที่มาร์คจะยอม ยิ่งร่างบางทรมานเขายิ่งสะใจ ยิ่งขาดใจตายไปเลยยิ่งดี
มาร์คผละออกจากริมฝีปากบางก่อนจะเลื่อนลงที่ซอกคอขาว สูดดมความหอมเข้าเต็มปอดก่อนจะซุกไซร้ดูดเม้มสร้างรอยสีกุหลาบ
“อ่ะ! ฮึก..ค..ฮึก..คุณจะทำอะไรนะ” แม้ในใจจะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของตน แต่ก็พยายามที่จะถามอย่างน้อยเขาคงเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ทำร้ายคนที่พึ่งจะเจอกันครั้งแรกหรอกมั่ง แต่….
แบมแบมคิดผิด!
“ก็จะระลึกความหลังไง!” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างโมโห เขาโกธร! เขาเกลียด! เขาแค้นร่างบางที่อยู่ตรงหน้า!เพราะฉนั้น….
มาร์คจะทำทุกอย่างให้แบมแบมเจ็บปวดและทรมานที่สุด
มาร์คถอนกางยีนสีซีดของร่างบางออกให้เหลือแค่ชั้นในสีขาวบาง ก่อนจะผลักอีกคนให้นั่งลงบนโถชักโครกที่ปิดอย่างสนิทไว้รอรองรับอีกคนเอาไว้
“ฮึก…ผมไปทำอะไรให้คุณทำไมคุณต้อง..อื้ออออ” มาร์คไม่ปล่อยให้อีกคนถามจบก็ตรงเข้าประกบริมฝีปากอิ่มทันที ยิ่งแบมแบมถามหาเหตุผลก็ยิ่งทำให้มาร์คโกธร เกลียด!ร่างบางที่อยู่ตรงหน้ามากขึ้น อยากจะทำลาย!อยากจะขยี้ไม่ให้เหลือ
มือแกร่งเลื่อนลงมาลูบไล้บริเวณส่วนอ่อนไหวของอีกคน จนทำให้ร่างบางรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วก่อนจะหลุดเสียงครางปนกับเสียงสะอื้นมาเป็นบางครั้ง การกระทำนั้นทำให้มาร์คพอใจเป็นอย่างมากยิ่งเห็นแบมแบมทรมานเขาก็ยิ่งสะใจ! ร้องออกมาอีกสิแบมแบม!ร้องออกมาจนขาดใจตายไปเลย!!
มาร์คใช้นิ้วเกี่ยวเอาชั้นในของคนตัวเล็กออกก่อนจะทิ้งลงข้างๆตัวอย่างไม่ต้องการมันอีกต่อไป เพราะร่างกายขาวเปล่าเปลือยที่อยู่ข้างหน้าตอนนี้มันช่างน่าขย้ำให้ไม่เหลือ อยากจะทำลายให้มันเจ็บปวดเหลือเกิน! มือแกร่งเอื้อมมือมาวางตรงส่วนอ่อนไหวของร่างบางก่อนจะชักรูดช้าๆเรียกเสียงครางจากอีกคน
“อ่ะ อื้อ” เสียงหวานครางออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ แม้จะพยายามกัดริมฝีปากตัวเองเพื่อกั้นเสียงที่น่าอายเอาไว้แต่มันก็ยังหลุดออกมาให้อีกคนได้ยิน
ได้ยินเสียงหวานหูปนกับเสียงสะอื้นยิ่งทำให้มาร์คได้ใจชักรูดส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กเร็วขึ้นกว่าเดิม ทำให้ร่างบางเกิดความรู้สึกเสียวสะท้านไปหมด
“อ่ะ ฮึก..ยะ..อย่า” แม้จะหลุดเสียงครางที่น่าอายออกมาแต่สิ่งที่มาร์คกำลังกระทำคนตัวเล็กนั้นไม่ได้เต็มใจที่จะทำเลย
มาร์คกำลังขืนใจแบมแบม
“หึ!ปากบอกว่าอย่าแต่ครางซะเสียงดังเชียวนะ!” ปากพร่ำบอกส่วนมือนั้นก็ทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่อง จนในที่สุดร่างบางก็ปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มมือมาร์ค
“ฮึก…ปะ..ปล่อยผมไปเถอะ” ร่างบางใช้สายตาอ้อนวอนพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาพนมไหว้มาร์คให้ปล่อยตนไปอย่างน่าสงสาร
แต่มันใช้ไม่ได้สำหรับมาร์ค ต้วน!
“หึ!เสร็จเร็วดีนิ” มาร์คทำหูทวนลมไม่ฟังในสิ่งที่ร่างบางพูด ทำเป็นหูหนวกตาบอดไม่ได้ยินไม่เห็นในสิ่งที่อีกคนกำลังอ้อนวอน มาร์คชักรูดแก่นกายของตัวเองสองสามทีก่อนจะจับขาเรียวมาฟาดไว้กับไหล่ตัวเองหนึ่งข้าง จับแก่นกายไปจ่อช่องทางรักของร่างบางก่อนจะยัดเข้าไปทีเดียวจนสุด
“ฮึก..เจ็บ!” แบมแบมร้องเสียงหลงเพื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายในช่องทางรัก เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาแต่ก็ไม่ทำให้มาร์คสนใจมันเลย เพราะสิ่งที่เขาต้องการทำคือ ทำลายอีกคนที่อยู่ตรงหน้า ร่างสูงหยุดนิ่งทุกการกระทำเพื่อจะให้ร่างบางได้ปรับตัว แต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อร่างบางเอาแต่ร้องว่าเจ็บๆๆแล้วก็เอาแต่ตอดรัดแก่นกายของเขาแน่นจนมาร์คทนไม่ไหวเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะเนิบช้า
“เจ็บ..ฮึก…ผมเจ็บ” แม้จะพร่ำบอกอีกคนว่าเจ็บแค่ไหนแต่ร่างสูงก็ไม่ฟังเลย ซ้ำยังกระแทกแรงๆให้คนตัวเล็กได้เจ็บมากขึ้นกว่าเดิม
“อ่ะ..ฮึก..อ้า..ฮือ” เสียงร้องครางปนเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กช่างหน้าสงสารเหลือเกิน การกระทำของร่างสูงนั้นมันช่างทำร้ายจิตใจของแบมแบมยิ่งนัก เราสองคนเคยรู้จักกันงั้นหรอ…แล้วมันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราสองคนทำไมเขาถึงต้องโกธรแค้นผมขนาดนี้
เสียงเนื้อกระทบกันดังหยาบโลนไปทั่วห้องน้ำ ร่างบางซึ่งนั่งที่ส่วนโถชักโครกรู้สึกเจ็บแสบและเสียวไปในเวลาเดียวกัน ไม่รู้จะวางมือลงตรงไหนก็ได้แต่กางออกไปจิกเล็บลงข้างผนังห้องน้ำอย่างต้องการหาที่ระบาย ส่วนมาร์คนั้นก็ไม่ได้สนใจคนตัวเล็กเลยแถมยังเร่งจังหวะกระแทกให้เร็วขึ้น ทำเอาคนตัวเล็กสั่นสะท้านไปหมดทั้งตัวบางทีหัวก็ไปโขกกับผนังห้องน้ำทางด้านหลัง ร่างบางนึกโทษห้องน้ำในใจที่มันช่างแคบและไม่มีหนทางให้เขาได้หนีรอดไปจากตรงนี้เลย
“ซี้ดดด” ปากซีดปากด้วยความเสียวเมื่อร่างบางเอาแต่ตอดรัดแก่นกายของเขา น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนตลอดเวลา ไม่อยากจะรับรู้เลยว่าอีกคนทำอะไรกับเขาบ้าง อยากให้มันกลายเป็นเพียงแค่ฝัน…
มาร์คเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้นเมื่อใกล้จะถึงจุดปลายทาง รู้สึกสะใจที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บปวด! เขาไม่ได้ถนอมกับร่างกายนี้เลยสักนิด ไม่มีการเบิกทางก่อนเข้ามาทำให้ช่องทางรักของร่างบางฉีกขาด เลือดที่ไหลออกมาทำให้แผลรู้สึกแสบ สะใจ!บอกได้คำเดียวว่ามาร์คต้วนรู้สึกสะใจ มาร์คเร่งจังหวะอีกสองสามทีก่อนจะปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาเต็มช่องทางรัก น้ำสีขาวขุ่นผสมกับเลือดสีแดงสดกลายเป็นสีชมพูอ่อนๆไหลเยิ้มออกมาจากช่องทางรักก่อนที่สติของคนตัวเล็กจะค่อยๆดับลง
ได้โปรดตื่นขึ้นมาขอให้มันกลายเป็นแค่ฝันร้ายทีเถอะ
กลับไปอ่านต่อ http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1386987&chapter=2
